Zambia wil traditionele sieraden van ivoor legaliseren. De Zambia Wildlife Authority Wet ( ZAWA) moet worden herzien omdat het contraproductief werkt bij verschillende tradities van diverse stammen. Dat heeft de Zambiaanse minister voor Toerisme en Kunsten, Sylvia Masebo gezegd.
Zambia wil sieraden van ivoor legaliseren
Ngonye Falls Park crucial wildlife corridor
The opening of Ngonye Falls Park in Zambia is a crucial wildlife corridor between national parks of five Africans countries. It lies a few hundred kilometres upstream from Victoria Falls. Its one of the main wildlife corridors between Zambia, Botswana, Zimbabwe, Angola and Namibia.
200 Years David Livingstone in preparation
The Zambia High Commission in London in collaboration with the Church of Scotland and the Scottish government has launched preparations for the commemoration of 200 years since the birth of renowned Scottish missionary and explorer David Livingstone. He was born on the 19th of march 1813.
Romantic wedding on the Lady Betty Zambia
A romantic wedding on the cruisboat the Lady Betty is a new destination in Zambia for couples who want a wedding with splendour and wildlife on the mighty Kafue River. That was the dream of American scholar Lori Lowman, and it came true last Saturday when she walked down the watery aisle of the Kafue River Cliff (KRC), hand in hand with a man of her dream Danny Imasiku.
Toerisme zonder grenzen in Afrika
Baby elephant saved by crew Sun International
Conservation by travelling in the ‘Tracks of Giants’
On May 1 conservationists Ian McCallum and Ian Michler will start a journey which takes them 5000 kilometers trough six countries in Southern Africa. They are travelling in the “Tracks of Giants”, to attract attention to the environment and the animals and people in it.
Climate research centre for southern Africa
Dag 24 Twitterdagboek
De zon komt op. Het is meteen heet. Na een korte wandeling vanaf het Royal Livingstone Hotel sta ik voor Victoria Falls. In een paar stromen perst het water van de Zambezi zich met enorme kracht naar de afgrond.
Boven de watervallen hangt een dikke mist van opspattend water. In die mist hangt een druipende regenboog. In de verte ligt de gietijzeren boogbrug naar Zimbabwe. De brug overspant een enorme kloof, net na de watervallen.
Voor me liggen grote rotsblokken in de rivier. Als je van rots naar rots springt kom je aan de rand van de watervallen. 12 Jaar geleden heb ik het gedaan. Springend van rot naar rots totdat ik in de afgrond keek van Victoria Falls. Levensgevaarlijk. Nu waag ik me niet meer aan dit kunstje. De rotsblokken zijn spekglad. Als ik er afglij verdwijn ik in de diepte.
De Victoria Falls zijn tijdloos. Duizend generaties na mij zullen de watervallen ook zien. Alleen nog meer uitgesleten. Vanuit elke hoek bij de watervallen zie ik een regenboog staan. Tienduizenden jaren staan de regenbogen er al. Rood, geel, groen, blauw. Baan na baan duikt op als de zon over de horizon komt. De regenbogen van Victoria Falls.
Voor twee kraaien op een rotsblok zijn de watervallen niet meer dan water en voedsel. Weten kraaien veel.
De andere kant van de Falls. Niet van boven, maar van onderen kijk ik tegen de waterval aan. Nu staar ik naar een enorme rotswand met vallend water. Het lijkt op een muur van stilstaande waterzuilen, waarvan ik weet dat het water valt. Maar dat zie ik niet. Natuurlijk valt het water 80 tot 110 meter diep. Afhankelijk van waar het valt langs de 1,7 km lange Victoria Falls.
In de regentijd komt er steeds meer water. De macht en kracht van de Zambezi en de Falls groeien dan van uur tot uur. Elke minuut, elk uur, elke dag, elk jaar, elk millennium slijpt de Zambezi aan de majestueuze pracht van de watervallen.
Voorbij de ravijnen van de watervallen liggen nieuwe diepe kloven, maar dan is het water al lang gevallen. Het water van de Falls is dan weer op weg naar zee om daar ooit weer op te stijgen en in het noorden weer neer te komen.
De levenscyclus van de Zambezi en Victoria Falls herhaalt zich oneindig. Een gevoel van nietigheid blijft hangen.
Erik van Zwam.
Dag 23 Twitterdagboek
Zonsondergang over de Zambezi. Vanaf de tuin aan de oever vanuit het Royal Livingstone Hotel is het een fenomenaal gezicht. Hoog opspattend water van de Victoria Falls filtert zonlicht tot een oranjegloed over het water van de rivier.
Rumoer. Opwinding. Wijzende gasten. De vingers gaan naar het eiland in de rivier tegenover de Royal Livingstone. Tussen twee eilanden zwemmen 5 olifanten. Moeder Overste voorop. 5 Zwarte ruggen tegen de achtergrond van grijs water.
De jongste olifant zwemt achteraan. Met zijn slurf houdt hij de kleine staart van zijn moeder vast. Ontroering alom. Rustig klimmen de olifanten en het eiland op. Ze breken takken van bomen. Zoeken bladeren en vruchten in de schermering.
De grootste gitzwarte olifant met enorme witte slagtanden staat op de uitkijk. Zij houdt ons in de gaten. Wij de olifanten.
Zo kijken we naar elkaar. Wij met verbazing. Zij wantrouwend. Ze staat stil als uit graniet gehouwen. Niets ontgaat haar.
De andere vier olifanten verdwijnen tussen de struiken en bomen. Af en toe verschijnt er weer een.
Een speedboot met toeristen nadert het eiland om de olifanten te bekijken. De grote zwarte olifant draait zich om. Met grote minachting keert Moeder Overste haar kont naar de boot met mensen. En blijft onbeweeglijk staan. Op het moment dat boot wegvaart, draait de olifant zich weer om en staart het varende gepeupel na met een peinzende blik.
Er is beweging. De groep olifanten staat links op de punt van het eiland. De olifanten laten zich in het water zakken. Ze zwemmen voor ons langs, langs het eiland. Bij de rechter punt aangekomen gaan ze weer aan land. Ze foerageren verder.
De nacht is bijna gevallen. Krekels tsjirpen. Een plons. De olifanten zijn weer in het water. Ze zwemmen in een rij. De vijf olifanten verwijderen zich in dezelfde formatie als ze zijn gekomen; weer terug naar een eiland verderop. Langzaam vervagen de zwemmende olifanten in de vallende duisternis. De zon is onder. Een nijlpaard lacht.
Erik van Zwam.